بررسی مقایسه ای نظام های عرفانی قدیس فرانسیس آسیزی و شیخ نجم الدین کبری

در هر نظام عرفانی مولفه های مشترک وجود دارد. نظام عرفانی قدیس فرانسیس آسیزی (2/1181-1226 م.) و شیخ نجم الدین کبری (540-618ق.) به دلیل معاصر بودن یکی در مسیحیت و دیگری در اسلام مورد تحقیق قرارگرفته است. شیو? عرفانی فرانسیس آسیزی به دلیل پای بند بودن به فقر مطلق چهر ه ای کاملاً متفاوت با فرقه های دیگر موجود در رهبانیت مسیحی ارائه داده است. او موسس فرقه فرانسیسیان است وی پیرو آیین کاتولیک بوده و مولفه های عرفانی آن فقر، اطاعت و تجرد است. ولی اصلی تری مولفه نزد فرانسیس آسیزی عشق است. از سویی شیخ نجم الدین کبری در دور? خود و در میان هم مسلکانش عالمی صاحب حال و مکاشفه و مشاهده مقام، تجلی و سائر در ملکوت و لاهوت بوده است و او را سرسلسل? کبرویّه می شمرند. شیخ در اصول طریقت تألیفات و آثار ارزنده ای دارد و عارفی مبارز به شمار می رود او معتقد است که سالک با تمسک جستن به قوانین قرآنی و گفتار پیامبر و ائمه، مأمور وظیفه شناسی است که باید امر، آمر را تا واپسین دم زندگی به کار برد تا بعد از طی مراحل شریعت و طریقت لیاقت درک مقام شهود را پیدا کند. پس از بررسی شرح حال این عارف بزرگوار در مقایسه این دو نظام عرفانی این نتیجه حاصل است که غایت این هر دو نظام عرفانی رسیدن به توحید است. ولی راه های رسیدن به خدا هم زیاد است و هم متفاوت. واژه های کلیدی: قدیس فرانسیس آسیزی، شیخ نجم الدین کبری، عشق، فقر، نظام عرفانی، نفس، شیطان، کرامات